Niniejsza monografia jest zbiorem rozważań wielu autorów dotyczącym istotnego aspektu funkcjonowania kapitału ludzkiego w gospodarce i organizacji, jakim jest kształtowanie i rozwój kompetencji pracowników. Koncepcja kapitału
ludzkiego zaczęła się rozwijać od lat 60. XX wieku. Obejmowała ona najpierw obszar ekonomii, czyli funkcjonowania człowieka w gospodarce, a następnie zarządzania, gdy podjęto szersze analizy kapitału ludzkiego w przedsiębiorstwach.
Dotyczyły one w szczególności kwestii wpływu inwestycji w kapitał ludzki pracowników na wydajność pracy zatrudnionych. Jednocześnie, przy wykorzystaniu koncepcji kapitału ludzkiego, rozwijało się zarządzanie zasobami ludzkimi, które,
zdaniem części badaczy, przechodzi obecnie transformację w obliczu rozwijającej się tzw. gospodarki 4.0. Współczesne organizacje (i ich pracownicy) zmuszone są do funkcjonowania w warunkach permanentnych zmian. Rodzi to konieczność
posiadania zdolności adekwatnego reagowania na wyzwania płynące z otoczenia.
Otoczenie to ciągle „przyspiesza” nieprzerwanie weryfikując umiejętności posiadane przez organizację, oparte na kompetencjach kadry zarządzającej, pracowników oraz współpracowników, tworzących jej zasoby ludzkie i budujących
pozycję konkurencyjną. Istotne stało się więc stałe monitorowanie procesu kształtowania i rozwijania niezbędnych kompetencji, wśród których coraz bardziej eksponowane miejsce – oprócz tradycyjnych - zaczynają zajmować kompetencje technologiczne i cyfrowe. Nadchodząca Nowa Gospodarka oznacza ponadto rynek pracy talentów, kreatywność, innowacyjność oraz umiejętne łączenie kompetencji cyfrowych i technologicznych z profesjonalizmem działania. Tematyka ta znalazła swoje odzwierciedlenie na łamach niniejszej monografii.