Artykuł koncentruje się na zagadnieniu ewolucji pozycji ustrojowej Prezydenta Litwy w litewskich ustawach zasadniczych z lat 1922, 1928 oraz 1938. Analizie poddano regulacje z trzech litewskich ustaw zasadniczych z okresu międzywojennego, z których dwie stanowiły próbę legitymizacji sytuacji politycznej po zamachu stanu na konstytucyjny rząd Republiki Litewskiej w 1926 r. oraz implementacji autorytarnego systemu rządów Antanasa Smetony. W artykule dokonano ponadto oceny najważniejszych przepisów prawnych dotyczących pozycji ustrojowej Prezydenta, jak również porównania litewskich zapisów konstytucyjnych z konstytucjami innych państw, przede wszystkim z polską konstytucją z 1935 r. Realizację celów badawczych umożliwiły zastosowane metody badawcze, zwłaszcza metoda porównawcza, uzupełniona o metodę historyczną i metodę analizy instytucjonalno-prawnej, która służy do analizy aktów normatywnych wypracowanych przez organy prawne.