Żywoty Świętych Piotra Skargi (1579) to tekst, który przez lata postrzegano głównie przez pryzmat realizacji zadań kontrreformacji i krzewienia kultu świętych po Tridentinum. Tymczasem zbiór w rzeczywistości okazuje się wszechstronnym, wysoce perswazyjnym przedsięwzięciem parenetycznym, który w oparciu o transcendentny „czwarty nurt” antropologii filozoficznej i z wykorzystaniem strategii retoryczno-literackich, stał się unikatowym w skali europejskiej skutecznym narzędziem formacji intelektualnej i duchowej mas wiernych w duchu humanizmu potrydenckiego.

Piotr Skarga’s collection The Lives of the Saints (1579) is a text that for years has been commonly associated with the implementation of counter-reformation tasks and the promotion of the cult of saints after the Tridentinum. In fact, the collection turns out to be a comprehensive, highly persuasive parenetic project, which, based on the transcendent “fourth stream” of philosophical anthropology and the utilization of rhetorical-literary strategies, has become an effective tool, unique on a European scale, of intellectual and spiritual formation of the faithful in the spirit of post-Tridentine humanism